دانشی: می‌شود به آینده فیلمسازی که بتواند فیلم ۱۰۰ ثانیه ای بسازد امیدوار بود
تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۷۲۷۸
به گزارش قدس آنلاین، کاظم دانشی کارگردان و عضو هیات انتخاب جشنواره فیلم «۱۰۰» درخصوص ارزیابی سطح آثار ارسالی به دبیرخانه جشنواره گفت: فیلم‌هایی که امسال در جشنواره دیدم، در سطوح مختلفی بودند؛ از فیلم‌هایی که من خود را سرزنش می‌کردم که چرا باید یک نفر چنین فیلمی بسازد تا فیلم‌هایی فوق‌العاده و بسیار خوب، که جز تشویق چیزی نمی‌توانستم بگویم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دانشی با اشاره به اینکه ملاک شخصی من برای انتخاب آثار حاضر در جشنواره روایت و قصه بوده، بیان کرد: اینکه فیلم‌ها بتوانند در ۱۰۰ثانیه قصه خود را تعریف کنند، اولویت اصلی من بود. در نگاه اول، نگاه فرمی زیادی به آثار نداشتم بلکه در دو نگاه بعدی به آنها امتیاز دادم. در نگاه اول مهم این بود که یک فیلمساز توانسته باشد، قصه‌اش را برایم تعریف کند و به نظرم در یک فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای اولین اولویت باید همین موضوع باشد، اینکه شما بتوانید یکی بود و یکی نبود قصه را سریع تعریف کنید و سریع هم به نتیجه برسانید؛ غافلگیری ایجاد کنید و بر مخاطب تأثیر مدنظر خود را بگذارید. باید بگویم حجم تأثیرگذاری اثر هم موضوعی بود که برای من اهمیت داشت.
وی در ادامه در پاسخ به اینکه سختی کار فیلم ۱۰۰ ثانیه‌ای چیست و به نظر شما یک نفر می‌تواند در ۱۰۰ ثانیه، محتوایی که می‌خواهد را انتقال بدهد، گفت: به نظر من سختی فیلم ۱۰۰ثانیه‌ای در خود اثر است. اینکه شما محدود به بیان قصه‌ای در این زمان و به سرانجام رساندن آن می‌شوید که مطمئناً کار سختی است. به نظر من وجه تمایز این جشنواره نسبت به باقی جشنواره‌ها در همین است که همه در یک فرم و یک زمان مشخص با هم به رقابت می‌پردازند. این سختی کار فیلمساز و وجه تمایز جشنواره «فیلم ۱۰۰» است.
این کارگردان جوان درخصوص اهمیت شرکت در جشنواره‌هایی مثل جشنواره فیلم «۱۰۰» برای فیلمسازان جوانی که در آغاز راه هستند، گفت: به نظر من فیلمسازی که بتواند در ۱۰۰ ثانیه فیلم بسازد و در ۱۰۰ ثانیه تأثیرگذار باشد و برای مخاطب خود حسی ایجاد کند، می‌توان به سینمای حرفه‌ای این فیلمساز امیدوار بود که در آینده هم لحظات درخشانی در فیلم‌های سینمایی‌اش ببینیم.
دانشی در ادامه افزود: با تماشای فیلم برخی از فیلمسازها، فکر می‌کردم اگر اینها وارد سینمای بلند شوند، چقدر لحظات درخشانی را در آثارشان خواهیم دید و چقدر توانایی خلق لحظاتی را دارند که در من ایجاد حس‌های مختلف کند. اینکه با هر مضمون و محتوایی و در زمان کوتاه، چقدر خوب توانسته تأثیری بر من بگذارند و خیلی برایم مهم بود این فیلم‌های جذاب را چه کسی ساخته است؟ چون حافظه خوبی هم دارم، مطمئن هستم که بعدها کارهایشان را دنبال می‌کنم که اگر فیلم‌های بلند یا فیلم‌های جدی‌تری از آنها دیدم، ببینم باز هم توانسته‌اند این مسیرشان را ادامه بدهند یا نه؟ این برای خودم خیلی جذاب است.
عضو هیات انتخاب بخش ملی جشنواره فیلم ۱۰۰ سپس با اشاره به تجربه اولین برخورد خود با جشنواره فیلم «۱۰۰» بیان کرد: این تجربه به ۱۰ الی دوازده سال قبل بازمی‌گردد، فکر می‌کنم اوایل جشنواره فیلم «۱۰۰» بود که چهار یا پنج فیلم را ساختیم و هیچکدام به جشنواره راه پیدا نکرد. بنابراین اولین تجربه من با جشنواره ۱۰۰ تجربه شکست بوده ولی وقتی به جشنواره آمدم، دیدم آن سال فیلم‌های خوب، بسیار زیاد بوده است و فکر می‌کنم آقای خردمندان جایزه آن سال را برای یک انیمیشن با نام «پدر» دریافت کرد.
وی افزود: بعد از آن تجربه شکست، من فیلم های ۱۰۰ثانیه‌ای زیادی چه در مقام کارگردان و چه در مقام تهیه‌کننده کار کردم و همواره این جشنواره برایم مهم بوده‌است.
کارگردان فیلم سینمایی «علفزار» در ادامه «کپی‌برداری» را بزرگترین اشتباه فیلمسازان جوان عنوان کرد و گفت: چه در مقام کارگردان و چه در مقام فیلمنامه‌نویس بسیاری از آثاری که می‌بینم، به نظرم یک جاهایی کپی شده است یعنی پیش از این در خیلی از فیلم‌های ایرانی یا آمریکایی این لحظات، این مدل دکوپاژ، سبک کارگردانی یا حتی این قصه را دیده‌ام. از نظر من فیلمسازان از آن زیست‌بوم و اقلیمی که در آن زندگی می‌کنند و از آن تجربیاتی که دارند باید خلق اثر کنند. خیلی از این فیلم‌ها کپی دست چندم فیلم‌های دیگر است.
دانشی درخصوص توصیه‌ای به فیلمسازان آینده که در این جشنواره فیلم اول خود را ارسال کرده‌اند، گفت: چه فیلم‌های شما راه پیدا کرد و جایزه گرفت، چه راه پیدا نکرد و هر اتفاق دیگری رخ داد؛ نباید ناامید شوید. من موقعی که فیلم می‌ساختم یک شعاری برای خودم داشتم، می‌گفتم من به هیچ پروژه‌ای نه نمی‌گویم. اصلاً برایم مهم نبود چه پروژه‌ای است، فقط می‌خواستم فیلم کار کنم و سر صحنه باشم، می‌خواستم از آدم‌ها یاد بگیرم. دستیار یا مدیر تولید آن پروژه باشم یا صدابرداری این پروژه را انجام دهم. هرکاری که بلد بودم یا نبودم، سعی می‌کردم دائم خودم را درگیر کار کنم. به خودم قول داده بودم که ماهی نیاید که من در آن ماه درگیر فیلم نباشم.
او ادامه داد: بنابراین خیلی وقت‌ها با پیروزی همراه بوده و فیلم را به جشنواره داده و جایزه گرفتیم و خیلی وقت‌ها فیلم ما به جشنواره راه پیدا نکرده و انتقادهای تندی از من شده است و گفتند این چیست که ساختی؟ این چه وضعش است! و نقدهای جدی به فیلم‌هایم وارد شده است. خیلی وقت‌ها هم تشویق شده‌ام. برای مثال برای سازمانی یک پروژه ساختم و زمانی که پروژه را تحویل دادم، پولش را پرداخت نکردند. یعنی گفتند این چیست که ساختی؟ و اصلاً این قرارمان نبوده است. چه کیفیت ضعیفی دارد! به بن‌بست خوردم ولی تشویق هم شده‌ام. همه اینها مثل خود زندگی با هم بوده است.
او ادامه داد: به نظرم اگر یک فیلمسازی بخواهد در سینمای ایران به نتیجه برسد، باید زندگی کند. باید جنبه تشویق و دیده نشدن را داشته باشد. از دیده‌نشدن ناامید و از تشویق هم خیلی مغرور نشود.
منبع: خبرگزاری تسنیممنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: جشنواره فیلم چه در مقام ۱۰۰ ثانیه راه پیدا ثانیه ای فیلم ۱۰۰ فیلم ها نظر من
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۷۲۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ناپدید شدن مجسمه ۵ میلیاردی یک هنرمند
چندی قبل مرد مجسمه‌سازی به یک نمایشگاه نقاشی رفت، اما هنگام بازدید از نمایشگاه متوجه یک تابلوی نقاشی شد که روی آن طرحی از کلمه «هیچ» دیده می‌شد؛ طرحی که نظر مرد جوان را به خود جلب کرد و تصمیم گرفت از این طرح ایده‌برداری کند و مجسمه‌ای از آن بسازد.
به همین خاطر عکسی از طرح گرفت و راهی خانه شد تا آنچه که در ذهن داشت در قالب مجمسه‌ای خاص و منحصر به‌فرد بسازد؛ مجسمه‌ای دست‌ساز که میلیارد‌ها تومان ارزش داشته و اگر از روی آن نسخه‌های دیگری می‌خواست، می‌توانست کسب درآمد کند.
پس از ساخت مجسمه از جنس برنز کارشناسان ۵ میلیارد تومان روی آن قیمت گذاشتند.
مرد هنرمند با این تصور شیرین به سراغ یک قالب‌ساز رفت و از او خواست از روی مجسمه‌اش، قالب بسازد؛ قالبی که می‌توانست با استفاده از آن، تعداد زیادی مجسمه بسازد و برای فروش به بازار ارائه کند؛ مجسمه‌هایی که هر کدام را می‌توانست ۴۰ میلیون تومان به فروش برساند.
او برای ساخت قالب، نمونه مجسمه‌اش را در اختیار او قرار داد. مدتی بعد مرد مجسمه‌ساز به سراغ مرد قالب‌ساز رفت و سراغ مجسمه‌اش را گرفت، اما او بهانه‌ای آورد و مجسمه دست‌ساز را به صاحبش نداد.
دو ماه از این ماجرا گذشته بود و مرد قالب‌ساز هر بار از پس دادن مجسمه میلیاردی طفره می‌رفت تا اینکه یک روز که به مغازه قالب‌سازی رفت، متوجه شد مغازه خالی و تعطیل است. مغازه‌داران دیگر مدعی بودند که او چند روز قبل مغازه‌اش را خالی کرده و رفته و کسی از او خبری ندارد. مرد هنرمند که مجسمه ۵ میلیاردی‌اش را از دست رفته می‌دید، به ناچار به پلیس مراجعه و از مرد مغازه‌دار شکایت کرد.
به‌دنبال شکایت مرد مجسمه‌ساز، پرونده‌ای در دادسرای ویژه سرقت تهران تشکیل شد. کارآگاهان اداره آگاهی پایتخت به دستور بازپرس شعبه پنجم دادسرای ویژه سرقت وارد عمل شده و تحقیقات برای یافتن ردی از مرد قالب‌ساز در دستور کار آنها قرار گرفت.
کارآگاهان پلیس موفق به شناسایی محل زندگی او شده و مرد جوان را بازداشت کردند. وی در تحقیقات ادعای عجیبی مطرح کرد: کار من طراحی و دکوراسیون داخلی است. اصلاً قالب‌سازی بلد نیستم. شاکی را یکی از دوستانم معرفی کرد و گفت که اگر کارش را انجام دهم، پول خوبی گیرم می‌آید. به دروغ گفتم قالب‌سازم، اما وقتی مجسمه را گرفتم، به سراغ یک قالب‌سازی رفتم و از او خواستم برایم قالب بسازد. حتی پول زیادی به او برای ساخت قالب دادم، اما چند روز بعد وقتی به سراغ قالب‌ساز رفتم، متوجه شدم که او مجسمه را برداشته و فرار کرده است.
ظاهراً بعد از رفتنم، تحقیق کرده و متوجه شده بود که مجسمه گرانقیمت است. وقتی فهمیدم که مرد قالب‌ساز، مجسمه را سرقت کرده است، مدام برای شاکی بهانه آوردم و درنهایت هم تصمیم به فرار گرفتم، چون کاری نمی‌توانستم برای او انجام دهم.
در حالی که متهم چنین اظهاراتی داشت، در ادامه تحقیقات کارآگاهان دریافتند که چند روز قبل ۳۸۰ میلیون تومان پول به حساب او واریز شده است. باتوجه به مبلغی که به حساب متهم وایز شده بود، این فرضیه برای تیم تحقیق مطرح شد که وی مجسمه را فروخته و سناریوی قالب‌ساز حرفه‌ای و سرقت مجسمه را نیز برای انحراف مسیر تحقیقات مطرح کرده است.
تحقیقات به دستور قاضی تقی‌زاده ادامه دارد و متهم در اختیار کارآگاهان اداره آگاهی پایتخت قرار داده شد.
روزنامه ایران
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی حوادث و انتظامی
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان